Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

consulatus N M

  • 1 cōnsulātus

        cōnsulātus ūs, m    [consul], the office of consul, consulate, consulship: honorum populi finis est consulatus: quo pluris est universa res p. quam consulatus, S.: consulatum petere: ipsi consulatūm petenti, as a candidate, S.: mandare alicui, S.: adipisci: gerere.—The consul's term of office, consular year, consulate: in consulatu suo, Cs.: quinque consulatūs gesti, L.
    * * *
    consulship/consulate; (term of) office of consul; actions/acts as consul

    Latin-English dictionary > cōnsulātus

  • 2 consulatus

    consŭlātus, ūs, m. [consul], the office of consul, the consulate or consulship (very frq. in all periods):

    honorum populi finis est consulatus,

    Cic. Planc. 25, 60:

    consulatus ille antiquus,

    id. Tusc. 2, 17, 41:

    quo pluris est universa respublica quam consulatus aut praetura, etc.,

    Sall. J. 85, 2; 63, 2 et saep.—In plur. (not ante-Aug.):

    quinque consulatus eodem tenore gesti,

    Liv. 4, 10, 9; Tac. Or. 7.—Esp. in the phrases:

    consulatum petere,

    Cic. Mur. 3, 8; Sall. C. 16 fin.; Quint. 11, 1, 69; Suet. Caes. 24 et saep.:

    appetere,

    Sall. J. 63, 6:

    mandare alicui,

    id. C. 23, 5; id. J. 73, 6:

    adipisci,

    Cic. Mur. 26, 53:

    accipere,

    Suet. Aug. 10:

    invadere,

    id. ib. 26:

    ingredi,

    Quint. 6, 1, 35:

    inire,

    Suet. Ner. 43:

    obtinere,

    Cic. Mur. 1, 1:

    gerere,

    id. Agr. 1, 8, 25; Sall. J. 35, 2; Suet. Aug. 14 et saep.; v. also abdico, fungor, defungor, etc.

    Lewis & Short latin dictionary > consulatus

  • 3 repulsa

    rĕpulsa, ae, f. [repello; prop. Part., sc. petitio]; publicists' t. t., a refusal, denial, repulse in soliciting for an office:

    Catonem veteres inimicitiae Caesaris incitant et dolor repulsae,

    Caes. B. C. 1, 4:

    omnes magistratus sine repulsā assequi,

    Cic. Pis. 1, 2; cf.:

    qui sine repulsā consules facti sunt,

    id. Agr. 2, 2, 3; so,

    sine repulsā,

    id. Planc. 21, 51;

    and, on the other hand: Laelii unum consulatum fuisse cum repulsā,

    id. Tusc. 5, 19, 54: repulsam ferre, to be rejected, to lose one ' s election, id. de Or. 2, 69, 280; so (the class. technical phrase) id. Phil. 11, 8, 19; id. Att. 5, 19, 3 al.; cf.: [p. 1574] a populo repulsam ferre, id. Tusc. 5, 19, 54:

    repulsam referre,

    id. Off. 1, 39, 138; cf.:

    Mamerco praetermissio aedilitatis consulatus repulsam attulit,

    id. ib. 2, 17, 58:

    repulsam consulatūs pati,

    Pac. Pan. Theod. 12:

    nunciatā fratris repulsā in consulatus petitione,

    Plin. 7, 36, 36, § 122:

    turpis repulsa,

    Hor. Ep. 1, 1, 43:

    virtus, repulsae nescia sordidae,

    id. C. 3, 2, 17:

    repulsam solari,

    Tac. A. 2, 36:

    repulsā notatus,

    Val. Max. 7, 5, 1.—In plur.:

    quid ego aedilicias repulsas colligo?

    Cic. Planc. 21, 52 (cf. shortly before:

    C. Marius duabus aedilitatibus repulsus): videntur offensionum et repulsarum quasi quandam ignominiam timere et infamiam,

    id. Off. 1, 21, 71:

    nobis reliquere pericula, repulsas, judicia, egestatem,

    Sall. C. 20, 8.—
    II.
    Transf., in gen., a rejection, denial, refusal, repulse (mostly poet. and in post-Aug. prose):

    Echedemus fatigatos tot repulsis Aetolos ad spem revocavit,

    Liv. 37, 7, 4: posce aliquid;

    nullam patiere repulsam,

    Ov. M. 2, 97: elige;

    nullam patiere repulsam,

    id. ib. 3, 289; cf.:

    sint tua vota secura repulsae,

    id. ib. 12, 199:

    amor crescit dolore repulsae,

    id. ib. 3, 395; cf.

    Veneris,

    id. ib. 14, 42:

    longae nulla repulsa morae,

    no repulse caused by long delays, Prop. 3, 14 (4, 13), 26:

    in hanc (tristitiam) omnis ira post repulsam revolvitur,

    Sen. Ira, 2, 6, 2:

    indignatio repulsae,

    App. M. 10, p. 255, 35.

    Lewis & Short latin dictionary > repulsa

  • 4 candidata

    1.
    candĭdātus, a, um, adj. [candidus, like albatus, atratus, from albus, ater].
    I.
    In adj. uses,
    A.
    Lit., clothed in white (only in Plaut. and in post-Aug. prose;

    Cic., Hor., and Plin. use albatus): aequius vos erat Candidatas venire hostiatasque,

    Plaut. Rud. 1, 5, 12:

    mastigia,

    id. Cas. 2, 8, 10; *Suet. Aug. 98; Prud. steph. 1, 67.—
    B.
    Trop.:

    farinulentā cinere sordide candidati homunculi,

    App. M. 9, p. 222, 33; cf. candido.—
    II.
    Subst.
    A.
    candĭdātus. i, m., a candidate for office, because clothed in a glittering white toga; cf. Dict. of Antiq. (class. and freq.).
    1.
    Lit.:

    praetorius,

    a candidate for the prœtorship, Cic. Mur. 27, 57:

    tribunicii,

    id. Q. Fr. 2, 14 (15), 4; Liv. 4, 6, 10:

    consulatus,

    Plin. Pan. 95 fin.; Suet. Caes. 24; id. Aug. 4:

    aedilitatis ac mox praeturae,

    id. Vesp. 2:

    quaesturae,

    id. Tib. 42:

    summae equestris gradus, i. e. praefecturae,

    id. Galb. 14:

    sacerdotiorum,

    Sen. Ben. 7, 28, 2.—

    From their obsequious demeanor towards the electors, called officiosissima natio candidatorum,

    Cic. Pis. 23, 55:

    improbitati irasci candidatorum,

    id. Mil. 16, 42:

    aedilitas alicui candidato data,

    id. Verr. 2, 5, 14, § 37:

    candidatus Caesaris,

    a candidate especially recommended by Cœsar, Vell. 2, 124, 4; cf. Suet. Caes. 41; id. Aug. 56; Tac. A. 1, 15.—Hence prov.:

    petis tamquam Caesaris candidatus,

    i. e. certain of the result, Quint. 6, 3, 62.—In the time of the emperors:

    candidati Principis,

    quœstors appointed by the emperor himself to read his speeches and rescripts, Dig. 1, 13; Sid. Ep. 2, 80; cf. Tac. A. 16, 27; Suet. Aug. 65; id. Tit. 6.—
    2.
    Trop., he who strives after or aims at a thing, a candidate or a claimant of something (post-Aug.):

    candidatus non consulatus tantum, sed immortalitatis et gloriae,

    Plin. Pan. 63, 1:

    majus est opus atque praestantius, ad quod ipse (sc. orator) tendit, et cujus est velut candidatus,

    Quint. 12, 2, 27:

    Atticae eloquentiae, id. prooem. § 13: crucis,

    i. e. soon to suffer crucifixion, App. M. 1, p. 108:

    aeternitatis,

    Tert. Res Carn. 58:

    philosophiae,

    Symm. Ep. 1, 41.—
    B.
    candĭdāta, ae, f., one who seeks or solicits an office, a candidate (rare and postAug.):

    sacerdotii,

    Quint. Decl. 252 fin.
    2.
    candĭdātus, ūs, m. [id.], a candidacy, Cod. Th. 6, 4, 21, § 1.

    Lewis & Short latin dictionary > candidata

  • 5 candidatus

    1.
    candĭdātus, a, um, adj. [candidus, like albatus, atratus, from albus, ater].
    I.
    In adj. uses,
    A.
    Lit., clothed in white (only in Plaut. and in post-Aug. prose;

    Cic., Hor., and Plin. use albatus): aequius vos erat Candidatas venire hostiatasque,

    Plaut. Rud. 1, 5, 12:

    mastigia,

    id. Cas. 2, 8, 10; *Suet. Aug. 98; Prud. steph. 1, 67.—
    B.
    Trop.:

    farinulentā cinere sordide candidati homunculi,

    App. M. 9, p. 222, 33; cf. candido.—
    II.
    Subst.
    A.
    candĭdātus. i, m., a candidate for office, because clothed in a glittering white toga; cf. Dict. of Antiq. (class. and freq.).
    1.
    Lit.:

    praetorius,

    a candidate for the prœtorship, Cic. Mur. 27, 57:

    tribunicii,

    id. Q. Fr. 2, 14 (15), 4; Liv. 4, 6, 10:

    consulatus,

    Plin. Pan. 95 fin.; Suet. Caes. 24; id. Aug. 4:

    aedilitatis ac mox praeturae,

    id. Vesp. 2:

    quaesturae,

    id. Tib. 42:

    summae equestris gradus, i. e. praefecturae,

    id. Galb. 14:

    sacerdotiorum,

    Sen. Ben. 7, 28, 2.—

    From their obsequious demeanor towards the electors, called officiosissima natio candidatorum,

    Cic. Pis. 23, 55:

    improbitati irasci candidatorum,

    id. Mil. 16, 42:

    aedilitas alicui candidato data,

    id. Verr. 2, 5, 14, § 37:

    candidatus Caesaris,

    a candidate especially recommended by Cœsar, Vell. 2, 124, 4; cf. Suet. Caes. 41; id. Aug. 56; Tac. A. 1, 15.—Hence prov.:

    petis tamquam Caesaris candidatus,

    i. e. certain of the result, Quint. 6, 3, 62.—In the time of the emperors:

    candidati Principis,

    quœstors appointed by the emperor himself to read his speeches and rescripts, Dig. 1, 13; Sid. Ep. 2, 80; cf. Tac. A. 16, 27; Suet. Aug. 65; id. Tit. 6.—
    2.
    Trop., he who strives after or aims at a thing, a candidate or a claimant of something (post-Aug.):

    candidatus non consulatus tantum, sed immortalitatis et gloriae,

    Plin. Pan. 63, 1:

    majus est opus atque praestantius, ad quod ipse (sc. orator) tendit, et cujus est velut candidatus,

    Quint. 12, 2, 27:

    Atticae eloquentiae, id. prooem. § 13: crucis,

    i. e. soon to suffer crucifixion, App. M. 1, p. 108:

    aeternitatis,

    Tert. Res Carn. 58:

    philosophiae,

    Symm. Ep. 1, 41.—
    B.
    candĭdāta, ae, f., one who seeks or solicits an office, a candidate (rare and postAug.):

    sacerdotii,

    Quint. Decl. 252 fin.
    2.
    candĭdātus, ūs, m. [id.], a candidacy, Cod. Th. 6, 4, 21, § 1.

    Lewis & Short latin dictionary > candidatus

  • 6 exitus

    1.
    exĭtus, a, um, Part., from exeo, II.
    2.
    exĭtus, ūs, m. [exeo], a going out or forth, egress, departure (class., esp. in the trop. signif.).
    I.
    Lit.:

    reditum mihi gloriosum injuria tua dedit, non exitum calamitosum,

    Cic. Par. 4, 29:

    omni exitu et pabulatione interclusi,

    Caes. B. G. 7, 44 fin.:

    exitum sibi parere,

    id. B. C. 3, 69, 3.—In plur.:

    singulorum hominum occultos exitus asservare,

    Caes. B. C. 1, 21, 4; 1, 25, 4. —Of things:

    introitusque elementis redditus exstat,

    Lucr. 6, 494:

    exitus ut classi felix faustusque daretur,

    a setting sail, departure, id. 1, 100:

    amnis,

    a flowing out, discharge, id. 6, 727: animaï (i. e. venti), a bursting or rushing out, id. 6, 586; cf. Quint. 1, 11, 7.—
    B.
    Transf., concr., way of egress, outlet, passage:

    exitum non habent, ac pervium non est,

    Varr. L. L. 5, § 145 Müll.:

    cum angusto portarum exitu se ipsi premerent,

    Caes. B. G. 7, 28, 3:

    in exitu paludis,

    mouth, Plin. 2, 103, 106, § 226:

    cibi,

    vent, id. 11, 34, 40, § 116 et saep.:

    si de multis nullus placet exitus,

    Juv. 6, 33.—In plur.:

    insula undique exitus maritimos habet,

    Cic. Verr. 2, 2, 75, § 185:

    septem exitus e domo fecerat,

    Liv. 39, 51, 5; Col. 6, 30, 8:

    alvorum,

    Plin. 21, 14, 48, § 82 et saep.
    II.
    Trop.
    A.
    A way out, an end, close, conclusion, termination (syn.: eventus, eventum).
    1.
    In gen.:

    hujus orationis difficilius est exitum quam principium invenire,

    end, close, Cic. de Imp. Pomp. 1, 3; cf.: quemadmodum expediam exitum hujus institutae orationis, non reperio, id. Fam. 3, 12, 2:

    exitus fuit orationis,

    Caes. B. G. 4, 8, 1:

    ut tragici poëtae, cum explicare argumenti exitum non potestis, confugitis ad deum,

    Cic. N. D. 1, 20, 53:

    adducta ad exitum quaestio est,

    id. Tusc. 5, 6, 15; cf.:

    ad exitum pervenire,

    id. Fam. 10, 22, 2; id. Or. 33, 116:

    ita magnarum initia rerum celerem et facilem exitum habuerunt,

    Caes. B. C. 3, 22 fin.:

    verba quae casus habent in exitu similes,

    at the end, Cic. Or. 49, 164; cf.

    in the foll.: fugam quaerebamus omnes, quae ipsa exitum non habebat,

    end, aim, id. Phil. 5, 16, 42:

    hinc omne principium, huc refer exitum,

    Hor. C. 3, 6, 6 et saep.:

    in exitu est meus consulatus,

    Cic. Mur. 37, 80; cf.: in exitu jam annus erat Liv. 35, 10, 1:

    superioris anni,

    id. 30, 26, 2:

    veris,

    Plin. 17, 22, 35, § 170:

    oppugnationis,

    Caes. B. C. 3, 9, 8:

    mimi, fabulae,

    the catastrophe, conclusion, Cic. Cael. 27, 65:

    vitae,

    end of life, latter end, Nep. Eum. 13; cf.:

    vitae mortisque,

    Vell. 2, 7, 1.—In plur.:

    tristes exitus habuit consulatus,

    Cic. Brut. 34, 128: eae causae sunt plenissimae, quae plurimos exitus dant ad ejusmodi degressionem, outlets, i. e. opportunities, id. de Or. 2, 77, 312: habent exitus aut in a aut in e, etc., Varr. L. L. 10, § 62 Müll.—
    2.
    In partic., end of life, end, death:

    natura ad humanum exitum (Romulum) abripuit,

    Cic. Rep. 1, 16 fin.:

    duravere usque ad Sejani exitum,

    Plin. 8, 58, 74, § 197; Amm. 14, 11:

    exitus in dubio est,

    Ov. M. 12, 522:

    Thrasymachi,

    Juv. 7, 204:

    saevus et illum exitus eripuit,

    id. 10, 127; 271.—In plur.:

    nonnumquam bonos exitus habent boni,

    Cic. N. D. 3, 37, 89:

    non igitur fatales exitus habuerunt,

    id. Div. 2, 9, 24.—
    3.
    A means, method, way, device, solution of a difficulty:

    cum autem exitus ab utroque datur conturbato errantique regi,

    Cic. Fin. 5, 22, 63:

    non solum viam quaestus invenerunt, verum etiam exitum ac rationem defensionis,

    id. Verr. 2, 3, 82, § 190:

    jam nullum fortunis communibus exitum reperietis,

    id. Dom. 47, 123.—
    B.
    Issue, result, event, i. q. eventus:

    si mihi alterutrum de eventu atque exitu rerum promittendum est,

    Cic. Fam. 6, 1, 5:

    in unum exitum spectare,

    id. de Or. 1, 20, 92:

    videtur ad exitum venisse quaestio,

    id. Tusc. 5, 7, 18; id. Fin. 2, 1, 3:

    neque exitum legis esse in meretrice publicanda,

    i. e. the law would be without proper effect, id. Inv. 2, 40, 118, v. the context:

    de exitu rerum sentire,

    Caes. B. G. 7, 52 fin.:

    incerto etiam nunc exitu victoriae,

    id. ib. 7, 62, 6:

    de exitu fortunarum suarum consultabant,

    id. ib. 7, 77, 1; cf. id. ib. 3, 8, 3; and:

    prudens futuri temporis exitum Caliginosa nocte premit deus,

    events, Hor. C. 3, 29, 29: ut quae rei publicae polliceremur, exitu praestaremus, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 8, 3:

    exitum rei imponere,

    Liv. 37, 19, 1:

    quaestiones ad exitum perductae,

    id. 40, 19, 10:

    ad exitum spei pervenire,

    accomplishment, id. 5, 12, 4; so,

    serae exitum spei exspectare,

    id. 5, 6, 2:

    sine exitu esse,

    without result, id. 32, 40, 3.—In plur.:

    fortasse haec omnia meliores habebunt exitus,

    Cic. Fam. 2, 16, 6:

    quae (responsa haruspicum) aut nullos habuerint exitus aut contrarios,

    id. Div. 2, 24, 52:

    Liber vota bonos ducit ad exitus,

    Hor. C. 4, 8, 34; cf.:

    (fortuna) Belli secundos reddidit exitus,

    id. ib. 4, 14, 38.—Prov.:

    exitus acta probat,

    the event justifies the deed, Ov. H. 2, 85.

    Lewis & Short latin dictionary > exitus

  • 7 ordinarius

    ordĭnārĭus, a, um, adj. [ordo], of or belonging to order, orderly; according to the usual order, usual, customary, regular, ordinary (not in Cic. or Cæs.).
    I.
    Of persons.
    A.
    In gen.: ordinarii consules, regular, elected in the usual manner at the beginning of the year (opp. suffecti), Liv. 41, 18:

    pugiles (with legitimi),

    Suet. Aug. 45; cf.

    consulatus,

    id. Galb. 6:

    gladiatores,

    Sen. Ep. 7, 3:

    ordinarium hominem Oppius ait dici solitum scurram et improbum... At Aelius Stilo, qui minime ordine viveret... Sunt quidam etiam, qui manipularem, quia infimi sit ordinis, appellatum credant ordinarium,

    Fest. p. 182 Müll.—
    B.
    In partic., subst.: ordĭnārĭus, i, m.
    1.
    An overseer who keeps order, Dig. 14, 4, 5. —
    2.
    In milit. lang., a centurion of the first cohort, Inscr. Grut. 542, 8; Veg. Mil. 2, 15; cf. Mommsen, Tribus, p. 123; Anmerk. 112. —
    II.
    Of inanim. and abstr. things: oleum, oil obtained in the usual manner from sound, ripe olives (opp. to oleum cibarium, made of bad olives picked up from the ground), Col. 12, 50, 22:

    vites,

    standing in regular order, id. 3, 16, 1:

    silices,

    stones so laid that those of each row cover the joints of the row beneath it, Vitr. 2, 8:

    consulatus,

    regular, Suet. Galb. 6:

    consilia,

    usual, ordinary, Liv. 27, 43: oratio, regular, connected (opp. to breviarium or summarium), Sen. Ep. 39, 1:

    philosophia non est res succisiva: ordinaria est, domina est,

    it must be constantly practised, must govern all the relations of life, id. ib. 53, 9:

    fuit ordinarium, loqui, etc.,

    it was usual, customary, Dig. 38, 6, 1:

    jus (opp. to extraordinarium),

    ib. 14, 4, 5.— Hence, adv.: ordĭnārĭē, in order, orderly, methodically (eccl. Lat. for ordine, ordinatim), Tert. Res. Carn. 2.

    Lewis & Short latin dictionary > ordinarius

  • 8 petitio

    pĕtītĭo, ōnis, f. [peto].
    I.
    Lit., an attack, a blow, thrust, pass:

    tuas petiti ones effugi,

    Cic. Cat. 1, 6, 15; cf.:

    petitiones proprie dicimus impetus gladiorum,

    Serv. Verg. A. 9, 439.—
    B.
    Trop., an attack made in words before a court of justice, Cic. Or. 68, 228;

    or in debate,

    id. Cat. 1, 6, 15; cf.:

    novi omnis hominis petitiones rationesque dicendi,

    methods of attack, Cic. Div. in Caecil. 14, 44; id. de Or. 3, 54, 206.—
    II.
    In gen., a requesting, beseeching; a request, petition for any thing (postAug.), Plin. 29, 4, 19, § 66: huic quoque petitioni tuae negare non sustineo, Traj. ap. Plin. Ep. 10, 7 (23); Gell. 11, 16, 8 al.—
    2.
    Esp. (eccl. Lat.), a request offered to God, a prayer:

    impleat Dominus omnes petitiones tuas,

    Vulg. Psa. 19, 6; id. Phil. 4, 6; id. 1 Johan. 5, 15: petitionem offerre Domino Deo, Mos. et Rom. Leg. Coll. 16, 1, 4.—
    B.
    In partic.
    1.
    An applying or soliciting for office, an application, solicitation, candidacy, Cic. Att. 1, 1, 1:

    petitioni se dari,

    to become a candidate for office, id. Fam. 13, 10, 2:

    consulatus,

    Caes. B. C. 1, 22:

    pontificatūs,

    Sall. C. 49, 2:

    regni,

    Just. 1, 10, 17:

    tribunatūs et aedilitatis,

    Val. Max. 6, 9, 14:

    dare alicui petitionem consulatūs,

    to admit one as a candidate for the consulship, Suet. Caes. 26:

    abstinere petitione honorum,

    Tac. A. 2, 43; Suet. Caes. 28:

    petitioni se dare,

    to solicit an office, Cic. Fam. 13, 10.—
    2.
    A laying claim to any thing, a suit, petition, in private or civil cases (opp. the accusatio, in criminal cases):

    petitio pecuniae,

    Quint. 4, 4, 6:

    hereditatis,

    Dig. 44, 5, 3:

    integram petitionem relinquere,

    Cic. Rosc. Com. 18, 56.—
    3.
    A right of claim, a right to bring an action of recovery:

    cavere, neminem, cujus petitio sit, petiturum,

    Cic. Brut. 5, 18; Dig. 2, 14, 56.

    Lewis & Short latin dictionary > petitio

  • 9 subfragatio

    suffrāgātĭo ( subf-), ōnis, f. [suffragor], a voting for one or in one ' s favor, interest, favor, support, suffrage (class.):

    suffragationem, observantiam, et gratiam tollere,

    Cic. Planc. 18, 44; cf.:

    sublata sunt studia, exstinctae suffragationes,

    id. ib. 6, 15:

    in consule declarando multum etiam apud universum populum Romanum auctoritatis habet suffragatio militaris,

    id. Mur. 18, 38:

    urbana,

    id. ib. 19, 38; cf. Planc. ap. Cic. Fam. 10, 9, 2:

    justa,

    Liv. 10, 13, 13:

    nec potestas nec suffragatio horum valuit,

    id. 4, 44, 2; Suet. Claud. 11:

    materna,

    Sen. Cons. ad Marc. 24, 3:

    divina,

    Val. Max. 4, 7, 1:

    credula,

    id. 9, 15, ext. 2. —With gen. - obj.:

    suffragationem consulatus perdere,

    the recommendation to the consulship, Cic. Mil. 13, 34:

    consulatūs,

    Sall. J. 65, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > subfragatio

  • 10 suffragatio

    suffrāgātĭo ( subf-), ōnis, f. [suffragor], a voting for one or in one ' s favor, interest, favor, support, suffrage (class.):

    suffragationem, observantiam, et gratiam tollere,

    Cic. Planc. 18, 44; cf.:

    sublata sunt studia, exstinctae suffragationes,

    id. ib. 6, 15:

    in consule declarando multum etiam apud universum populum Romanum auctoritatis habet suffragatio militaris,

    id. Mur. 18, 38:

    urbana,

    id. ib. 19, 38; cf. Planc. ap. Cic. Fam. 10, 9, 2:

    justa,

    Liv. 10, 13, 13:

    nec potestas nec suffragatio horum valuit,

    id. 4, 44, 2; Suet. Claud. 11:

    materna,

    Sen. Cons. ad Marc. 24, 3:

    divina,

    Val. Max. 4, 7, 1:

    credula,

    id. 9, 15, ext. 2. —With gen. - obj.:

    suffragationem consulatus perdere,

    the recommendation to the consulship, Cic. Mil. 13, 34:

    consulatūs,

    Sall. J. 65, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > suffragatio

  • 11 adiūmentum

        adiūmentum ī, n    [for adiuvamentum; adiuvo], a means of helping, help, aid, support, assistance: adiumenta et subsidia consulatūs: adiumenta rerum gerundarum, natural advantages: ignaviae, S.: nihil adiumenti ad pulchritudinem, no artificial aid, T.: mihi esse adiumento in causis.
    * * *
    help, assistance, support, means of aid

    Latin-English dictionary > adiūmentum

  • 12 ad-ōrnō

        ad-ōrnō āvī, ātus, āre,    to provide, furnish, fit out, equip, make ready: forum ornatu: opulentiā armorum bellum, L.: navīs, Cs.: petitionem consulatūs, to prepare: testium copiam: maria classibus: haec adornant ut lavet, prepare for her bath, T. — To decorate, embellish: insigni alqm veste, L.

    Latin-English dictionary > ad-ōrnō

  • 13 aggredior (ad-g-)

        aggredior (ad-g-) gressus, ī, dep.    [ad + gradior], to approach: aliquo. — Esp., to approach, apply to, address: legatos aggreditur, S.: iudicem, to influence: mortales pecuniā, with bribes, S.: Venerem dictis, to accost, V.: astute, make advances, T.—To go against, fall upon, attack, assault: eos impeditos, Cs.: milites, S.: bene comitatum: alqm ferro, O.: murum scalis, S.: comminus, O.: adgressi iniciunt vincula, attacking, V.—Fig., to set about, undertake, assume, begin, attempt, try: de quibus dicere adgrediar: avellere Palladium, V.: oppidum oppugnare, Cs.: mollire impetum, L.: ad crimen: ad petitionem consulatūs, to become a candidate: ad faciendam iniuriam: ancipitem causam: maiora, S.: aliā viā, try another way, T. — To lay claim to, seize (poet.): magnos honores, V.

    Latin-English dictionary > aggredior (ad-g-)

  • 14 aliās

        aliās adv.    [orig. acc plur. f. of alius], of time, at another time, some other time, at other times: Nil oriturum alias, nil ortum tale fatentes, H.: et alias et in consulatūs petitione vincebar: numquam ante alias, L.: non umquam alias ante, L. —Esp., repeated: alias... alias, at one time... at another; once... another time; sometimes... sometimes; now... now, C.: cum alias bellum inferrent, alias inlatum defenderent, Cs.; cf. alias... plerumque: interdum... alias, C.—With a case of alius, or with aliter, at one time one... at another time another; now in one way, now in another: illi alias aliud isdem de rebus iudicant, pass different judgments at different times: (deos) non semper eosdem atque alias alios solemus... precari, different gods at different times: alias aliter: alias in aliam rem. — With saepe, at many other times, often besides: quod cum saepe alias, tum nuper: fecimus et alias saepe, et nuper in Tusculano.—Raro alias, L.—Non alias, never besides, at no other time: Non alias caelo ceciderunt plura sereno Fulgura, V.: non alias militi familiarior dux fuit, L.—Non alias... quam, for no other reason, in no other way than, Ta.
    * * *
    at/in another time/place; previously, subsequently; elsewhere; otherwise

    Latin-English dictionary > aliās

  • 15 amor

        amor ōris, m    [AM-], love, affection, strong friendly feeling: amor, ex quo amicitia nominata: amor erga me: amores hominum in te: patrius, for a son, V.: fraternus, for a brother, Cs.—Esp. of sexual love: in amore haec sunt vitia, T.: ancillae, H.— Plur, love-adventures: Solis, O.—Fig., an eager desire, passion: consulatūs amor: amicitiae: vini, L.: auri, V.: habendi, V.: scribendi, H.: tantus amor casūs cognoscere nostros, V.: in longum ducis amores, my desire (for a song), V.— Meton., mostly plur, a beloved object, one's love: Pompeius nostri amores: suos addicere amores, O.: primus, my first husband, V.— A charm to excite love: matri praereptus amor, V.—Person.: Amor, the god of love, Love, Cupid: Paret Amor dictis, V.— Plur, Cupids, Loves: nudi, O.: lascivi, H.
    * * *
    love, affection; the beloved; Cupid; affair; sexual/illicit/homosexual passion

    Latin-English dictionary > amor

  • 16 attollō (adt-)

        attollō (adt-) —, —, ere    [ad + tollo], to lift up, raise up, raise, elevate: natum, O.: pallium (i. e. accingere), T.: fracto crure planum, H.: amicum ab humo, V.: oculos humo, O.: oculos contra, i. e. look in the face, O.: mare ventis, Ta.: ad lumina lumen, O.: manūs ad caelum, L.: attolitur unda, V.: capita caelo (of trees), V.: in aegrum se femur, to rise upon, V.: se in auras, O.: fluvio se, out of the river, V.: ex strage se, L.: se ab casu, L.: in caelum attolli, to rise, Ta.: attollit se Lacinia, comes into view, V.—Of buildings, to erect, raise: arcemque attollere tectis, by means of ( high) roofs, V.—To raise, lift up, elevate, exalt: animos. V.: vires in milite, Pr.: ad consulatūs spem animos, L.: alqm praemiis, Ta.: iras, to rise in anger (of a serpent), V.: privati hominis nomen supra principis, Ta.: alcuius progeniem super cunctos, Ta.

    Latin-English dictionary > attollō (adt-)

  • 17 auctōritās

        auctōritās ātis, f    [auctor], origination, production: eius (facti).—Power, authority, supremacy: in re p.: populi R.: legum dandarum: legatos cum auctoritate mittere, plenipotentiaries.—A deliberate judgment, conviction, opinion, decision, resolve, will: in orationibus auctoritates consignatas habere: omissis auctoritatibus, opinions aside: antiquorum: senatūs: senatūs vetus de Bacchanalibus, decree: respondit ex auctoritate senatūs consul, L.: legati ex auctoritate haec renuntiant (sc. senatūs), Cs.: ad ea patranda senatūs auctoritate adnitebatur, by decrees, S.: populi R.: censoria: collegii (pontificum), L.—Warrant, assurance, trustworthiness: in testimonio: somniorum: cum ad vanitatem accessit auctoritas.—Responsibility, accountability: quam ego defugiam auctoritatem consulatūs mei.—A voucher, security: cum publicis auctoritatibus convenire, credentials: auctoritates praescriptae, attesting signatures: auctoritates principum conligere, responsible names.— In law, a prescriptive title (to property), right by possession: usus et auctoritas fundi: adversus hostem aeterna: iure auctoritatis.—An example, model, precedent: omnium superiorum: alicuius auctoritatem sequi: totius Italiae auctoritatem sequi, Cs. — Counsel, advice, persuasion: omnium qui consulebantur: ut vostra auctoritas Meae auctoritati adiutrix sit, T.: quorum auctoritas apud plebem plurimum valeat, Cs.: quorum auctoritas pollebat, S.: auctoritate suā alqm commovere.—Of persons, influence, weight, dignity, reputation, authority: tanta in Mario fuit, ut, etc.: auctoritatem habere apud alqm: alcui auctoritatem addere, L.: facere, to create: in re militari, prestige, Cs.: a tantā auctoritate approbata, by a person so influential.—Of things, importance, significance, force, weight, power, worth, consequence: nullius (legis) apud te: in hominum fidelitate: huius auctoritatem loci attingere, dignity.
    * * *
    title (legal), ownership; right to authorize/sanction, power; decree, order; authority, influence; responsibility; prestige, reputation; opinion, judgment

    Latin-English dictionary > auctōritās

  • 18 beneficium

        beneficium ī, n    [bene+2 FAC-], a favor, benefit, service, kindness: Pro maleficio beneficium reddere, T.: alcui dare: apud bonos beneficium conlocare, lay under obligation: Iugurtham beneficiis vincere, S.: in regem: erga me: Abs quivis homine beneficium accipere, T.: adfici beneficio: beneficio sum tuo usus, have received from you: benefici memor esse, S.: beneficio tuo salvus, thanks to you: nostri consulatūs beneficio, by means of: hoc beneficio, by this means, T.: sortium beneficio incolumis, by the lucky turn of, Cs.: alqd per beneficium civitatibus concedere, as a favor: (alqd illis) in benefici loco deferendum, offered as a kindness: coöptatio collegiorum ad populi beneficium transferebatur, i. e. the power to choose was vested in: in beneficiis ad aerarium delatus est, i. e. among those who had done service to the state: ne qua tabula benefici figeretur, no man posted as privileged. —An honor, distinction, office, promotion: beneficio populi R. ornatus: vestris beneficiis praeditus: quae antea dictatorum fuerant beneficia, in the gift of, L.: beneficia vostra penes optumos forent, S.
    * * *
    kindness, favor, benefit, service, help; privilege, right

    Latin-English dictionary > beneficium

  • 19 condiciō

        condiciō (not conditiō), ōnis, f    [com- + DIC-], an agreement, stipulation, condition, compact, proposition, terms, demand: pacis: non respuit condicionem, Cs.: ne si pax fieret, ipse per condiciones traderetur, S.: de condicionibus tractat, N.: his condicionibus conpositā pace, L.: ex quā condicione, in consequence of, L.: Accipe sub ce<*>tā condicione preces, O.: sub condicione, conditionally, L.: eā enim condicione acceperas: neque ullā condicione adduci ut, etc., terms. his condicionibus erit quisquam tam stultus, etc.: iniquā condicione causam dicere, at a disadvantage: turbam procorum Condicione fugat, by her terms, O.: hac condicione, ut, etc.: mihi si haec condicio consulatūs data est, ut, etc., if the consulship is given on condition, etc.: fecit pacem his condicionibus, ne qui, etc., N.: iam vero istā condicione, dum mini liceat negare, etc.: Cui sit condicio sine pulvere palmae, the assurance, H. — A marriage, contract of marriage, match: uxoria: condicionem filiae quaerendam esse, L.: Accepit condicionem, the relation of mistress, T.: hinc licet condiciones legas, pick up love adventures.—Of persons, position, situation, condition, rank, place, circumstances: liberorum populorum: misera vitae: condicionem ferre: infirma servorum: tolerabilis servitutis: condicione meliore esse: testium: usi eā condicione fortunae, ut, etc.: Condicione super communi, the common danger, H.: Attalicae condiciones, i. e. enormous wealth, H.: servi condicionis huius, Ta. — Of things, a situation, condition, nature, mode, manner: agri: vitae, manner of living: vivendi, H.: absentiae, Ta.: mortis, the liability to, V.
    * * *
    agreement/contract; terms, proposal/option/alternative; situation; stipulation; marriage (contract); spouse, bride; relation of lover/mistress; paramour

    Latin-English dictionary > condiciō

  • 20 condō

        condō didī, ditus, ere    [com- + do], to put together, make by joining, found, establish, build, settle: oppida, H.: urbem: urbs condita vi et armis, L.: ante Romam conditam, before the foundation of Rome: post urbem conditam: gentem, V.: optato conduntur Thybridis alveo, they settle, V.—To erect, make, construct, build, found: aram, L.: sepulcrum, H.: moenia, V.—To compose, write, celebrate, treat, describe: conditum ab Livio poëtā carmen, L.: poëma: festa numeris, O. — To establish, found, be the author of, produce, make: aurea saecula, V.: collegium novum, L.—To put away, lay by, lay up, store, treasure: pecuniam: fructūs: (pocula) condita servo, V.: quod mox depromere possim, H.: Sabinum testā lēvi, H.: mella puris amphoris, H.: messīs, O.: (piratas) in carcerem, to imprison: captivos in vincula, L.: sortes eo: litteras in aerario: se (aves) in foliis, V.: domi conditus consulatus, i. e. safe: omne bonum in visceribus medullisque.—To preserve, pickle: corna in faece, O.—To inter, bury: mortuos cerā circumlitos: animam sepulcro, V.: te humi, V.: fraternas umbras tumulo, O.: patrem, Ph.: fulgura publica, i. e. things blasted, Iu.: tempora Notis condita fastis, i. e. recorded, H.: longos Cantando soles, to bury, dispose of, V.: diem collibus in suis, H.: lūstrum, to complete, close (by offering sacrifices): idque conditum lūstrum appellavit, L.—To conceal, hide, secrete, suppress: Sibylla condita: aetas condet nitentia, H.: caelum umbrā, V.: aliquid iocoso furto, make away with, H.: voltum aequore, O.: ensīs, sheathe, H.: ferrum, Ph.: oculos, shut, O.: lumina, V.: se in viscera (terrae), O.: per omnīs se portas, retire, V.: Numidarum turmas medio in saltu, place in ambush, L.—To strike deep, plunge, bury: in gurgitis ima sceptrum, O.: digitos in lumina, O.: Pectore in adverso ensem, V.: telum iugulo, O.: stimulos caecos in pectore, O.
    * * *
    condere, condidi, conditus V TRANS
    put/insert (into); store up/put away, preserve, bottle (wine); bury/inter; sink; build/found, make; shut (eyes); conceal/hide/keep safe; put together, compose; restore; sheathe (sword); plunge/bury (weapon in enemy); put out of sight

    Latin-English dictionary > condō

См. также в других словарях:

  • Генуэзские колонии в Северном Причерноморье — Генуэзская крепость в Судаке (реконструкция). Генуэзские колонии в Северном Причерноморье  укреплённые торговые центры генуэзских купцов в XIII XV веках …   Википедия

  • Генуэзские колонии — Значение североитальянских торговых республик проистекает не только из участия в иберийских заокеанских кампаниях, но и из собственной колониальной деятельности, особенно активной в период Высокого Средневековья. В этот период формируется система …   Википедия

  • CONSULAT — Les quatre années du Consulat ont modelé pour cent cinquante ans le visage de la France. Non seulement elles ont mis fin aux troubles de la Révolution, dont elles ont consolidé les conquêtes (biens nationaux, principe de l’égalité), mais elles… …   Encyclopédie Universelle

  • consulat — CONSULÁT, consulate, s.n. 1. (În republica romană) Perioada de guvernare a unui consul (1). 2. Reprezentanţă a unui stat în alt stat, condusă de un consul (2); (concr.) clădirea în care sunt instalate birourile acestui serviciu. – Din fr.… …   Dicționar Român

  • Konsulat — Kon|su|lat [kɔnzu la:t], das; [e]s, e: Dienststelle eines Konsuls oder einer Konsulin: sie hat den Pass auf dem Konsulat beantragt. Zus.: Generalkonsulat. * * * Kon|su|lat 〈n. 11〉 Amt, Amtsgebäude eines Konsuls [<lat. consulatus „Amt, Würde… …   Universal-Lexikon

  • CONSULATUM (post) — post CONSULATUM formula literis vel actis adscribi solita, a tempore Iustiniani Imperatoris. Sub hoc enim Consulum ordanariorum exstinctâ dignitate, quum sibi solis eam assererent postmodum Imperatores ipsi qui perinde, ac iam olim Vitellius hâc… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • SYLVA — I. SYLVA apud Iul. Capitolin, in Gordianis Tribus, c. 3. Exstat Silva eius (Gordiani Senioris) memorabilis, quae picta est in domo rosirata Cn. Pompeii in qua pictur etiamnum continentur cervi palmati ducenti mixtis Britannis: equi feri XXX. oves …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Charte de franchise — Consulat (Ancien Régime) Pour les articles homonymes, voir consulat et consul (homonymie). Au Moyen Âge, le consulat est un mode de gouvernement urbain qui régit dans le Sud du royaume de France des villes ayant le droit de s administrer et de se …   Wikipédia en Français

  • Consulat (Ancien Régime) — Pour les articles homonymes, voir consulat et consul. Au Moyen Âge, le consulat est un mode de gouvernement urbain qui régit dans le Sud du royaume de France des villes ayant le droit de s administrer et de se défendre, soit depuis des temps… …   Wikipédia en Français

  • Consulat (Moyen Age) — Consulat (Ancien Régime) Pour les articles homonymes, voir consulat et consul (homonymie). Au Moyen Âge, le consulat est un mode de gouvernement urbain qui régit dans le Sud du royaume de France des villes ayant le droit de s administrer et de se …   Wikipédia en Français

  • Consulat (Moyen Âge) — Consulat (Ancien Régime) Pour les articles homonymes, voir consulat et consul (homonymie). Au Moyen Âge, le consulat est un mode de gouvernement urbain qui régit dans le Sud du royaume de France des villes ayant le droit de s administrer et de se …   Wikipédia en Français

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»